ఆ రోజు, ఆ గుళ్ళో....అతనూ, నేనే ఉన్నాం...
అతన్నవ్వేడు...
లోకంలో అవినీతీ, అధర్మం ఎప్పుడు అంతమవుతాయని
అమాయకంగా నేనడిగినందుకు....
సమాజంలోని కుళ్ళూ, కుట్రా, దగా, దరిద్రం ఆవిరైపోతాయా అని ఆశగా అడిగినందుకు..... అతన్నవ్వేడు...
కోపాన్ని దిగమింగుకుని.... అతన్తో చెప్పాను...
ముందున్నదంతా మంచికాలమే అని, మారుతున్న ప్రభుత్వాలు మార్పు కోసం శ్రమిస్తాయని, ధరలు దిగి వస్తాయని, బ్రతుకులు బాగుపడతాయని
గట్టిగా నమ్ముతున్నానని రెట్టించి చెప్పాను..
అతను మళ్ళీ నవ్వేడు....
ఉక్రోషం తన్నుకొస్తూంటే, పట్టుదలతో మళ్ళీ చెప్పాను
నింగీ, నేలా, గాలీ, నీరూ... అందరివీనని, అవి కాలుష్యం లేకుండా స్వచ్ఛంగా ఉంటాయని,
ఆకలి చావులుఉండవనీ, రైతు బతుకు బాగవుతుందనీ, శ్రమజీవి కళ్ళకు వెలుగొస్తుందనీ...
ఆశగా, ఆతృతగా, ఆవేశంగా అతనికి చెప్పాను.... అతను అదేపనిగా నవ్వేడు...
ఇవన్నీ జరిగేవేనా అన్నట్టు. అతనలా నిబ్బరంగా నిలబడి నవ్వుతూనే ఉన్నాడు
ఆ గుళ్ళో...మరెవ్వరూ లేరు.. అతనూ, నేనూ తప్ప...
అతనికింక నేనేమీ చెప్పదలచుకోలేదు................ఎందుకంటే...
అతని పని అన్నిటికీ నవ్వడమేనని నాకప్పుడు తెలిసింది..
ఇంతకీ.. అతనెవరో మీకు తెలీదు కదూ!
అతని పేరు .........................................దేవు(డు
మీ అభిప్రాయాలు, సలహాలు మాకెంతో అవసరం. దయచేసి మీ అభిప్రాయం ఈ క్రింది పెట్టెలో తెలపండి. (Please leave your opinion here)
|
|
|
గమనిక: మీ విద్యుల్లేఖా చిరునామా ఎవరితోనూ పంచుకోము; అనవసర టపాలతో మిమ్మలను వేధించము. మీ అభిప్రాయాలను క్లుప్తంగానూ, సందర్భోచితంగానూ తెలుపవలసినది.
(Note: Emails will not be shared to outsiders or used for any unsolicited purposes. Please keep comments relevant.)
